ในวันที่ทุกอย่างไม่เป็นดังฝัน “เราจะก้าวต่อไปอย่างไร” : 只要你说 “我不会放弃!”

              สวัสดีค่ะวันนี้มาพบกับ ใจบันดาลจีนจีนบันดาลใจตอนที่ 3 กับหัวข้อ ในวันที่ทุกอย่างไม่เป็นดังฝัน “เราจะก้าวต่อไปอย่างไร” : 只要你说 “我不会放弃!” บางครั้งการตั้งเป้าหมายในการเรียนเป็นสิ่งที่ผลักดันเราให้ไปสู่จุดหมายสำคัญได้ไม่ไกล แต่ในระหว่างการเดินทางไปสู่จุดหมายนั้นบางครั้งก็มีอาการสะดุดเกิดขึ้น หรือวันที่เรารอคอยจะให้มาถึงกลับไม่เป็นไปอย่างที่ตั้งใจ เฟินเป็นคนหนึ่งที่ไม่ว่าทำอะไรก็ตามเฟินมักจะตั้งเป้าหมายและจะพยายามนำตัวเองไปสู่เป้าหมายในแต่ละสเต็ปให้ได้เสมอ ครั้งแรกเริ่มที่เรียนภาษาจีนอย่างจริงจังเฟินตั้งเป้าหมายไว้ว่า ฉันจะต้องสอบ HSK4 ให้ผ่านภายในสามเดือนของการเรียนให้ได้ แต่ผลปรากฏว่าพอเอาเข้าจริงมันกลับไม่เป็นอย่างที่คิด เฟินพบว่าบางอย่างก็ต้องใช้เวลา สามเดือนของการเรียนเพื่อสอบให้ผ่าน HSK4 ทั้งๆที่คลังคำศัพท์ตัวเองในตอนนั้นมีไม่ถึง 500 คำก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยด้วยซ้ำ สิ่งที่เฟินผิดหวังมากที่สุดในตัวเองและแทบจะยกธงขาวให้กับภาษาจีนก็คือ ในสามเดือนหลังจากนั้นเฟินทำข้อสอบไม่เคยถึง 150 เลยสักครั้ง เฟินรู้สึกว่าตัวเองขยันไม่พอ เหมือนมาเสียเงินเพื่อเรียนเล่นๆ ยิ่งไปกว่านั้นขนาดเสียเงินเรียนอีกรอบที่สองก็ยังคงสอบไม่ถึงอีก ยิ่งค้นพบว่าตัวเองยังต้องเจออะไรอีกไกลแสนไกลกว่าจะทำอะไรๆให้สำเร็จขึ้นได้ ใจก็ยิ่งท้อขึ้นมาทันที จนแทบจะไม่เอาหนังสือ ข้อสอบ จับมันขึ้นมา

การกำหนดก้าวของตัวเองให้เป็นไปอย่างค่อยเป็นค่อยไปและเหมาะกับฝีเท้าของตัวเอง อาจเป็นเรื่องที่สำคัญมากกว่าการหาทางลัดว่าฉันจะต้องทำอย่างไรเพื่อไม่ให้ตัวเองต้องเจอกับความผิดพลาดเหล่านั้นอีก อย่างในช่วงนั้นเองเฟินกลับมาทบทวนตัวเองแล้วพบว่าเป็นเพราะเราเรียนแล้วเราไม่ได้ฝึกที่ที่ควรจะเน้นและควรจะฝึก เป็นเพราะเรายังให้ความสำคัญและทุ่มเทไม่พอ เงื่อนไขสำคัญคือความสามารถกับเป้าหมายที่เรามีต้องสอดคล้องกับเวลาที่ไม่ควรช้าหรือเร็วจนเกินไป เฟินให้เวลากับตัวเองกว่าหนึ่งปีในการฝึกฝนและบอกกับตัวเองว่าเราต้องสู้ จะไม่มีวันยอมแพ้จนพบว่าเวลาที่ผ่านมากว่าปีนี้ จริงๆเราผ่านได้มากกว่า HSK4 แน่นอน จนค้นพบว่าการเรียนภาษาจีนจริงๆแล้วไม่ได้แค่ไว้สอบ HSK แต่เป็นการฝึกฝนตัวเองเพื่องานของตัวเองในอนาคตและการสื่อสารต่างๆที่เราจำเป็นต้องใช้ เมื่อคิดได้อย่างนั้นจึงไม่มานั่งกดดันและโทษตัวเองเลยว่าเมื่อไหร่ฉันจะทำได้ เพราะรู้อยู่แล้วว่าถ้าเราพยายามอย่างต่อเนื่อง อย่างไรสักวันหนึ่งย่อมได้อย่างแน่นอน

เมื่อไม่นานมานี้ มีเพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเฟซบุ๊กตั้งคำถามว่า “จะทำอย่างไรดีครับ เมื่อผมรู้สึกว่าผมอยากยอมแพ้ที่จะเรียนภาษาจีน ยิ่งเรียนยิ่งเหมือนตัวเองทำไม่ได้ ต้องอีกนานแค่ไหนครับจึงจะสำเร็จ…” การที่คนเราจะมีความรู้สึกและคำถามแบบนี้ขึ้นมาเฟินมองว่าไม่ใช่เรื่องที่น่าอายเลยนะคะ เพราะตัวเฟินเองก็เป็นนกหัดบินตัวหนึ่งที่คิดจะยอมแพ้ในการเรียนรู้ที่จะโบยบินมาแล้วเหมือนกัน นกเกิดมาจากไข่ต้องใช้เวลากี่วันกี่เดือนจึงจะเรียนรู้ที่จะบินได้ การเรียนก็ฉันนั้นทุกอย่างต้องขึ้นอยู่กับการให้เวลาและการฝึกฝนยิ่งไปกว่านั้นคือ … “ให้กำลังใจตัวเองเข้าไว้แม้ในวันที่รู้สึกว่าตัวเองทำไม่ได้” เฟินได้ตอบผู้ชายคนนั้นไปว่า อดทนและพยายามไว้นะคะว่า เตือนตัวเองเสมอว่าเราเรียนไปเพื่ออะไร บางอย่างมันอาจจะต้องใช้เวลาแต่เมื่อใดก็ตามที่เราได้ย้อนกลับมามองสิ่งที่เราได้พยายามมาทั้งหมดนั้น เราจะพบว่าความพยายามของเรามันไม่สูญเปล่าเลย ไม่วันไหนก็วันหนึ่ง วันนั้นเราจะได้สัมผัสในสิ่งที่เรารอคอยอย่างแน่นอนค่ะ

นอกจากเรื่องเรียนภาษาจีนแล้วเฟินยังมีเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมาเล่าเกี่ยวกับการให้กำลังใจตัวเองในวันที่ไม่เป็นดังใจที่เราคาดไว้คือ ก่อนที่เฟินจะเรียนจบในวันที่เฟินกำลังไม่มั่นใจในตัวเองว่าเฟินจะเป็นครูดีไหม เพราะคิดว่าตัวเองมีหลายอย่างที่ยังไม่พร้อมที่จะเป็นครู ยอมรับง่ายๆคือใจเริ่มออกห่าง แล้ววันหนึ่งมีอาจารย์ท่านหนึ่งยื่นมือเข้ามาติดต่อให้เป็นฝ่ายสนับสนุนของฝ่ายความสัมพันธ์ไทย-จีนของมหาวิทยาลัยด้วยอัตราเงินเดือนที่สูงระดับหนึ่งพร้อมกับข้อเสนอว่าหากทำงานที่นี่ไปสักปีถึงสองปีจะให้ไปเรียนต่อที่จีน ตอนนั้นเฟินคาดหวังกับตรงนี้ คาดการณ์ไปจนถึงว่าเราต้องมีความสุขกับงานนี้อย่างแน่นอน และเตรียมความพร้อมกับการใช้ภาษาจีนอย่างมากมาย แต่เฟินต้องสูญเสียแผนหนึ่งอย่างคือ เฟินคิดว่าจะสมัครเรียนต่อป.โทเอกภาษาไทยที่เป็นโควตาของมหาวิทยาลัยต่อ เฟินจึงตัดสินใจที่จะไม่สมัครเรียน

ทุกอย่างเหมือนจะเป็นไปได้สวยและเฟินไม่เผื่อใจให้กับความผิดหวังที่กำลังคืบคลานเข้ามาเลยแม้แต่น้อย ทางอาจารย์และ H.R.ให้เรากรอกเอกสารเตรียมพร้อมและนัดวันเวลาที่จะเริ่มต้นงานทุกอย่าง เฟินฝึกสอนจบก็สามารถเข้าไปทำงานได้ในทันที ฟังดูเหมือนทุกอย่างจะเป็นไปอย่างง่ายดายเมื่อถึงเวลาเข้าจริงแล้ว ในวันที่เฟินเข้าไปหา H.R. อีกครั้งกลับได้คำตอบมาว่า ทั้งด้วยเรื่องของโควิดและปีงบประมาณโดนตัดไปก่อนหน้าที่หนูจะเข้ามาทำงาน ทำให้ตำแหน่งของหนูต้องเลื่อนออกไปก่อน “พี่เชื่อในศักยภาพของหนูว่ามีงานอีกมากมายที่เหมาะกับหนูแน่นอน” วินาทีนั้นเฟินแบบว่าไม่รู้จะไปต่อยังไงดี กลับบ้านมาพร้อมกับความรู้สึกหวิวๆ ในใจ คำพูดที่ดูเหมือนจะปลอบใจคำนั้นวนไปซ้ำมาอยู่ในหัว เพราะมันไม่ได้เป็นอย่างที่เราคิดเอาไว้ แต่ก็รู้สึกดาวน์ไม่นานนักก็ตั้งหลักได้ค่ะ ตอนที่ตั้งหลักได้รู้เลยว่าตัวเองโตขึ้นมาก เพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนคงร้องไห้ไปแล้ว สุดท้ายแล้วหลังจากเรียนจบเฟินจึงได้กลับมาอยู่บ้านเฟินหาสิ่งที่ทดแทนและสร้างความสุขในการใช้ชีวิตให้กับตัวเอง โดยการสอนออนไลน์ ทบทวนบทเรียนภาษาจีน ทำขนมที่ตัวเองชอบและเขียนเว็บไซต์ ซึ่งแม้จะเป็นรายได้ที่ไม่มากนักแต่เฟินก็มีความสุขมากๆที่ได้อยู่กับครอบครัวและค้นพบว่า ดีแล้วที่เราไม่ได้ทำงานเรามีความสุขกับการได้กลับมาอยู่บ้านแต่ไม่ได้อยู่เฉยๆก็สนุกและอยากตักตวงเวลาเหล่านี้เอาไว้ให้มากๆ  บางครั้งสิ่งที่เสียไปอาจทำให้เรามองเห็นคุณค่าที่เหลืออยู่ และสิ่งที่ไม่เป็นอย่างใจคิดในบางครั้งไม่ได้หมายถึงว่าเราไม่เจ๋งพอ การรับมือเป็นและปรับตัวให้ตั้งหลักอย่าเสียศูนย์อาจเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าเราไม่อ่อนแอที่จะลบความรู้สึกแย่ๆ เหล่านั้นไปได้

ทั้งหมดที่กล่าวมานั้น เราต้องรู้จักเรียนรู้จากความผิดพลาดและขอบคุณสิ่งที่เราได้เจอแทนการมานั่งโทษตัวเองว่า ทำไมฉันต้องเป็นแบบนี้ เมื่อไหร่ฉันจะได้สักที ความผิดพลาดสอนเราได้ดีเสมอว่าอย่ากลัวที่จะเป็นนกปีกอ่อนในบางวัน อย่ากลัวที่จะเจอเรื่องราวที่ไม่เป็นดั่งใจหวัง ไม่ว่าความไม่สมหวังเหล่านั้นจะเกิดจากตัวเองก็ดี หรือจะเกิดจากสิ่่งอื่นๆ ก็ดี ยิ่งเราเรียนรู้ความผิดพลาดและความผิดหวังต่างๆย่อมจะทำให้เรากลายเป็นคนที่เข้มแข็งและรู้ที่จะมองตัวเองในด้านดีมากขึ้น สิ่งต่อมาก็คือเรารู้แล้วว่าเราจะก้าวต่อไปอย่างไร เราอาจจะมีความรู้สึกแย่แต่เราจะไม่จมกับความรู้สึกนั้น เราจะผลักตัวเองให้ไปต่อได้อย่างสง่างาม โดยที่เวลาเท่านั้นจะเป็นเครื่องพิสูจน์คุณค่าของตัวเราเอง ดังนั้นคนที่เรียนภาษาจีนได้ช้าไม่ได้หมายความว่าเราไม่เก่ง แต่เราอาจต้องสู้และพยายามมากกว่าที่ตัวเองเป็นอยู่ คนเก่งจริงคือคนที่ไม่หยุดที่จะพยายามและพัฒนาตัวเองไปให้สุด แม้ในทุกวันนี้เฟินอาจไม่ได้เป็นคนที่สำเร็จขนาดนั้นแต่เฟินเองก็จะไม่ย่อท้อและจะไปต่อพร้อมกับกำลังใจที่จะพัฒนาตัวเองในทุกๆ วันให้ดีเท่าที่จะทำได้